“Dat zut d’r noe heel anders uut as toen et hier nog varkensschure was.” We staan midden in de prachtige nieuwe woonkamer van Johan en Joke. De schilders zijn nog druk met de afwerking. Mooi is ook het uitzicht op de tuin en camping.
Even komt er een beeld bij me op. Ik zie me nog zo zitten bij de zeug die moest biggen. Er stond een kist naast met een laag stro. Als er weer een biggetje geboren was… en dat floepte er meestal zo uit… dan moest ik die droog wrijven en in de warme kist doen. Dan ging de moeder er niet op liggen. Als ze dan allemaal geboren waren ging de motte in de kefi, een soort hoge houten kooi. De biggen konden zo wel ongehinderd drinken en rondlopen terwijl de moeder er niet op kon gaan liggen. “Jao da’s wat anders as poggen”, meldt de schilder. Die komt vast wat verderop uit de Achterhoek want poggen zeggen we hier niet, wel gewoon keune.
“Dat kan nog wat wodden Johan, a-j straks veur ’t eerste in oew leven gaot verhuzen.” We staan even later met Johan op de bovenverdieping van hun nieuwe huis. “Maor ’t schealt wel a’j dan weer buten komt bu’j toch gewoon weer thuus.” Johan is wel niet op de Boomgaard geboren, maar in het Zutphense ziekenhuis, toch is hij nooit verhuisd want samen met Joke begon hij 32 jaar geleden op diezelfde Boomgaard officieel aan zijn bestaan als boer.
De plek van de voormalige varkensstal en later stal voor het jongvee is nu omgetoverd tot een prachtig huis dat net als de boerderij zelf helemaal in deze omgeving past. We zijn ook een generatie verder want Jos kan niet wachten tot hij kan beginnen met het renoveren van de boerderij zelf zodat hij met zijn Margo hier kan starten.
Johan heeft er nog wel een etentje aan overgehouden, betaald door zijn vriend èn architect. Wanneer hij ook maar één foutje in het bouwplan met tekening zou ontdekken zou deze vriend tracteren. Johan had het bij de eerste bladzij al gezien en belde:”Zo .. ie-j kunt de Rotonde al vaste besprekken. D’r steet hier dat het um een verbouwing geet van huis naar schuur. Ik menen toch dat ’t anders umme is”. Ze hebben hun etentje intussen al gehad en zijn nog steeds dik bevriend.
