Een van de mooie kamers boven.
Alleen al de maaltijden en de koffie- en theetijden houden je al bezig over de dag heen, maar na de koffie ’s avonds gaan we naar de completen in de Abdij die iets verderop in het bos ligt.
Het is een avondgebed als besluit van de dag. Een voor een komen de monniken binnen lopen, de oudste met rollator. De stilte is voelbaar en de zang van de monniken klinkt erg mooi, vooral het laatste deel als de lichten uitgaan, alleen het altaar verlicht is en de slotzang volgt. We worden er allemaal stil van.
‘Van mien mag ie wel weer thuus komm’n’, zegt Wim als ik hem wat later bel. Hij heeft er al genoeg van. Dat wil ik graag horen natuurlijk. Ik bel hem ook om de Zuidafrikaanse lelies binnen te zetten want ik heb het idee dat het vannacht wel eens kan gaan vriezen. Hij heeft geen idee welke potten met planten ik bedoel en met de telefoon aan z’n oor zoekt hij buiten de vorstgevoelige planten. Gelukt. Morgen gaat het weer naar huis. Het zijn maar drie dagen maar wat kun je toch veel beleven hier.