“Ik zie daar de Shetlandeilanden al… en nou zie ik IJsland”.
Rick geniet met volle teugen. Hij heeft als enige een raamplaatsje veroverd. Het wordt even minder als hij een half glas cola over z’n broek krijgt. Als we over zijn is dat net weer droog. Het was een hele zit, maar dan ben je ook waar je wezen wilt. Bij onze familie in Canada. Het duurt even voor de Immigratiedienst ons toelaat. Rick krijgt zelfs twee keer een gesprekje. Wat kom je doen? Wat voor werk doe je in Nederland? In the gardens. En ben je van plan om hier te gaan werken? Er volgt een stevig: ” No”. En dan komt hij ook uit de deuren van de aankomsthal met een brede grijns.
Maar nu zijn we dan in Dickson. Henry en Tonny haalden ons met twee auto’s op. We krijgen een rondleiding door hun huis en maken kennis met Tonca, de Canadese aanwinst, een soort Sacha maar dan met een iets smallere kop èn heel wat levendiger dan Sacha in haar laatste jaren. Fred en Gera komen natuurlijk ook langs, met de motor. De cadeautjes komen te voorschijn en we hebben een gezellige avond. Alleen jammer, ik kan mijn ogen niet echt open houden. Om 10 uur haak ik af. Ik slaap als een os tot 1 uur en daarna is het met tussenpozen tot 4 uur en dan is het over… klaarwakker. De jetlag doet z’n best.
In elk geval kan ik melden dat we prima gearriveerd zijn en de plannen voor de rest van de tijd beginnen al uit de kast te komen. Liefs voor iedereen van ons allemaal en een hartelijke groet vanuit Dickson Alberta, Canada.
