Er wordt ook in deze streek wel ingebroken. Pas nog bij een van onze medezwemsters toen zij met haar man op vakantie was. Het hele huis werd rustig overhoop gehaald, geen laatje overgeslagen, de klus bus uit de garage gepakt en met apparatuur en al zijn de dieven er vandoor gegaan. Een ding deed ze de das om. Ze hadden ook volle kaarten van Jumbo of AH met hun naam er op al ingevuld, meegenomen. Toen ze deze inwisselden zijn ze op camera ontdekt. Lekker!
Hier op deze plek voel ik me veilig. Veiliger zelfs dan toen we in de Rietlanden woonden. Wanneer ik daar ’s avonds in het donker even met de hond liep langs het Oranjekanaal, bedacht ik wel eens dat er zomaar een kerel achter de bosjes te voorschijn kon springen. Och… dacht ik dan meteen, dan had Kim dat allang gemerkt. Als we hier op het erf in het pikkedonker rondlopen krijg ik nooit van die gedachten. Hier is gewoon niemand.
En als we eens weg zijn is er altijd nog Storm die aanslaat, ook ’s nachts. Vroeger was het Scott, Tessa of Kim. Toen we hier nog niet zo lang woonden wilde Wim bij ieder blafje ’s nachts gaan kijken of er volk op het erf was. Dat leek me geen goed idee. Hij mag van mij niet meer naar buiten. Als er echt onraad is bellen we de politie wel. Eén keer hoorden we ’s nachts een tikje aan het hek en meteen een korte blaf van Tessa. Verder niks en we sliepen rustig verder. De volgende morgen bleek dat ook bij Alle en Anja de honden zich hadden geroerd die nacht, maar nog een boerderij verder was de fiets van moeder met kinderzitjes en al gestolen en volgepakt met vlees uit de diepvries. Geen hond dus.
Buurman Jans heeft een honkbalknuppel onder zijn bed, ook een idee.
Waarom ik nu ineens deze gedachten krijg? Vanmorgen zag ik hier naast de buitendeur een bijl staan. Echt waar, een bijl en ik heb geen idee wie die er neergezet heeft. Maar een erg handige zet is dat niet om de bijl naast de deur te laten staan. Het is zoiets als een uitnodiging om binnen te komen, zeg nou zelf? Ik heb er maar een veiliger plekje voor gezocht.
