‘Je moet dat toch een keer van je af kunnen zetten’, zeggen ze. Schrijf ik teveel over Mark? Blijkbaar. Ben er teveel mee bezig?‘Je moet toch verder’, komt er dan achteraan. En wat later als ik meld dat het boek nu bijna klaar is en dat de uitgeefster er mee aan de slag gaat, met een zucht:’Als je hem maar niet te veel gaat ophemelen’. Ik weet niet wat ik hoor. Hoe zou dat kunnen na alles wat we ook meegemaakt hebben? Maar daarom hoeven we niet te vergeten dat het ook een uniek kind was die voor ons en anderen heel veel betekend heeft. Als we dat bij zijn overlijden nog niet wisten, dan nu zeker wel. Verdrietig genoeg allemaal.
Ach, ik weet dat het allemaal goed bedoeld is en ze me juist op weg willen helpen.
Ik denk dat iemand die niet in zo’n situatie gezeten heeft als wij zich ook niet kan voorstellen hoe je deze tijd door moet komen. Verdriet is verdriet of het nu het verliezen van een kind door ziekte, een ongeluk of psychische aandoeningen zoals depressie of verslavingen is.
Een oude vriend verloor hun zoon in zijn tienerjaren na een ongeval. Hij schreef ons: Veel kracht en sterkte bij het verlies van jullie zoon. Jullie krijgen de rest van je leven om hier mee om te gaan. En zo is het.
Verdriet is als de maan. Soms is ze vol, soms een streepje en soms even niet, maar verdriet blijft altijd. José vertelde ons dat zo mooi als een troost gevende gedachte. Zij heeft ook ervaren dat het met de jaren wel milder wordt.
