‘Oma, Boef heeft het koud. Wil je wel een dekentje voor Boef maken?’ Ik lig nog even na te praten in het warme bad in het Aquarena. We hebben ons goed uitgesloofd bij het aqua joggen. Sia weet ons tot grote hoogte op te zwepen. Deze medezwemster gaat elke maandag naar Den Haag om kleinkinderen op te vangen na en tussen schooltijd.
Natuurlijk wil deze oma dat wel. Boef is de knuffelhond van haar kleindochter. ‘Is Boef een jongetje of een meisje?’, vraagt oma. ‘Boef is een jongetje maar hij houdt wel van rose’, weet haar kleindochter heel zeker. Oma weet wat haar te doen staat.
Eenmaal thuis vragen de lammeren weer hun aandacht. Na de voeding doe ik ze even naar buiten. Daar vinden ze niks aan, te koud zo te zien. Zo gauw de deur weer open gaat staan ze binnen. De stal is wel klaar maar ik stel de verhuizing telkens een dag uit. Misschien toch te koud?
Intussen komt Jetske langs. Ze heeft net een workshop Handlettering gegeven in de Praktijkschool. Ze vertelt er enthousiast over. Er waren ook een heel stel jongens bij die erg leuk meededen.
Als ze weggaat zegt Wim: ’Vergeet je sleutels niet’. Dan krijgt Jetske het even te pakken. ‘Net Ben’, merkt ze op. ‘Dat was net zo’n regelaar’. Inderdaad lijken die broers in hun doen en laten erg op elkaar. We beseffen opnieuw dat we ze erg missen, zowel Ben als Niesje.
