Rick heeft nog een paar jaar bij ons in de studio gewoond.
Na verloop van tijd kwam er een tweede bijverdienste. Mark kon in de vakanties bij verhuizer Hekman aan de slag. Het verdiende goed, vooral wanneer ze ’s nachts al op pad gingen. Vaak moesten ze militairen verhuizen van of naar Duitsland. Achterin de verhuiswagen lagen dekens en zo kon hij al slapend geld verdienen. Verder was het natuurlijk zwaar werk. En je moet wel inzicht hebben. Je moet in kunnen schatten hoe je een bureau het beste door een trapgat kunt krijgen….. of niet natuurlijk. Dat leerde hij al doende.
Soms kwam Mark thuis met flessen drank die hij voor het goede zorgen gekregen had.
Die werden dan door Wim dankbaar aanvaard. Bij het barbecuen gebruiken we nog vaak de handige en kwalitatief super goede Mepal borden die hij ook eens meekreeg. Anders gingen ze toch maar de container in.
Ik moet zeggen dat ik iedereen kan aanraden om z’n zoon te stimuleren een poosje bij een verhuisbedrijf te gaan werken. We hebben al zoveel plezier gehad van zijn kennis èn handigheid bij alle verhuizingen binnen de familie. Ook meubels uit elkaar halen en in elkaar zetten blijft een handigheidje.
Toen we in 1994 hier naar het Schoolpad verhuisden, verhuisden wìj niet alleen, maar Gerhard en Judith gingen naar ons huis aan de Kuifmees. Rick ging van de Spehornerbrink naar de studio bij ons in de schuur en Mark trok van z’n studentenkamer in de Emmerhout naar Rick z’n flat. Alles gebeurde met eigen vervoer en mankracht.
Ook toen Judiths ouders verhuisden hebben ze veel plezier gehad van Mark z’n kennis en handigheid.
Toen Mark, Jennifer en Eva in december verhuisden naar Sleen ging dat ook van een leien dakje.
We hoefden dit keer niet eens mee te helpen, want deze vogels waren gevlogen…letterlijk dan. Toen we terugkwamen van onze prachtige reis naar Nieuw Zeeland woonden ze al in hun gezellige 30er jaren woning. Op eerste Kerstdag hebben we er al met z’n allen al kerst gevierd. Je zou niet zeggen dat ze de week ervoor er pas ingetrokken waren.