Nou, de eerste rondgang met mondkapje door de supermarkt zit er op. Leuk is anders. Vanwege het rustige moment van de dag zaten we al om 9 uur in de auto om de wekelijkse boodschappen te halen. De meesten zag ik buiten bij de winkelkarretjes een mondkapje om doen, vooruit ik dus ook. Het was inderdaad rustig en de meesten droegen mondkapjes, onherkenbaar geworden. Meteen begon mijn bril te beslaan. Daar moet ik toch nog wat op bedenken. Ik wist niet hoe gauw ik mijn rondje moest afronden, geen lucht genoeg. Ik zag er meer met beslagen brillen. Meestal probeer ik voor een hele week in te slaan, maar op deze manier duurt me dat te lang.
Op een gegeven moment, ik was al bij de kassa, keek iemand mij doordringend en wat vragend aan. ‘Ben jij het?’, vroeg hij. Ik keek hem ook maar eens onderzoekend aan boven zijn mondkap. ‘Ja, Co, ik ben het’.
Zo wordt het elke keer nog een avontuur. Ik was blij dat ik weer bij de auto stond en weer vrij kon ademhalen. Wim hielp even met de zware tassen, ja je sprokkelt in de gauwigheid toch nog de bekende producten bij elkaar. ‘Heb je ook aan appels gedacht?’, vroeg hij. Nee dus. En die zijn juist zo lekker in deze tijd. Vandaag moet hij het met druiven doen. Ook lekker.
‘Koffiefilters?’ Ook niet. Zo moet ik van armoe vaker op verrassingstocht, maar onze eigen Spar is dichtbij en daar ben ik ook heel blij mee.
