We hebben een paar mooie zwemgroepen waar we regelmatig mee samen aqua jogden. Voor Wim ligt het even stil en voor mij ook even i.v.m mij val van de fiets. Maar donderdag begin ik weer. Toen Wim serieus in de lappenmand kwam kreeg hij van de beide groepen heel wat kaartjes en telefoontjes, maar ook een pakket versterkende middelen èn… een puzzel om de tijd door te komen. Die puzzel lag al even te wachten. ‘Zuuk eerst maor es een grote planke’, adviseerde Wim. En daar bleef het even bij. Maar deze week vond ik een plank achter de voerkist in de schuur. Precies de goede maat. Die ligt nu het grootste deel van de dag op de eettafel. De beide dames, ook wel Knabbel en Babbel genoemd vanwege hun doorlopend uitwisselen van nieuws, zorgen ook voor de lief en leedpot bij de dinsdaggroep, hadden dit bedacht. Behalve de altijd originele kaartjes die Wim al kreeg nu een zeer originele puzzel van 1000 stukjes met heeel veel rare mannetjes, boten, trein, hijskraan en nog veel meer. Het werkt verslavend. We kunnen er niet gewoon langs lopen. Je begint vanzelf weer. Voorlopig zijn we nog niet uitgepuzzeld zoals je ziet.
