Frank, in actie op de voorgrond.
‘Bedankt voor de eitjes’, zei Wim tegen Frank toen hij weer terug naar huis ging.’ ’En jij bedankt dat je bij mijn voetbalwedstrijd kwam kijken.’ Het wordt altijd gewaardeerd wanneer we komen kijken naar zijn spel. En hij is al een hele goeie, heeft zelfs een goal gezet. Ze wonnen met 4-1 geloof ik. We hadden Storm voor het eerst meegenomen. Hij is nog weinig van ons erf af geweest en aan de riem lopen lijkt hem nog niks. Maar bij het voetbalveld van SVBO had hij succes. De kinderen konden niet van hem afblijven. ‘Hij is ook zo lekker zacht’, vonden ze. Toen we weer thuis waren viel hij ook al gauw in een diepe slaap na alle doorstane emoties. Wij gingen daarop met de fiets dwars door de Emmerdennen richting Drenthina. DZOH C4, waar Robin bij voetbalt en Gerhard als leider en als grensrechter fungeerde, moest het opnemen tegen C4 van Drenthina. Ach… er bleken jongens van C1 in te zitten en de scheidsrechter hadden ze ook al niet mee. Ze vochten als leeuwen, daar lag het niet aan. Robin speelde een topwedstrijd, hij doet me steeds denken aan Gerhard op die leeftijd, dezelfde stijl. Hij heeft ook van die uitschuifbenen. Maar jammer ze verloren met 3-1.
Nu kijk ik de kamer rond. Kinderen laat je altijd hun speelgoed opruimen maar met honden is het minder gemakkelijk. Het lijkt wel een slagveld. Ik raap twee hondenbotjes op en vier knuffels. Tot mijn verbazing zijn ze alle vier nog heel. Storm is gek op flapjes en losse strookjes die er aan zitten en die bijt hij er netjes af. Hij zit nu al in de bench voor de nacht. Eén lievelingsknuffel, een beer, zit bij hem plus een kauwbot. Dan heeft hij morgen bij het wakker worden wat te doen.