We moeten dit jaar wel geduld hebben voor we echt van voorjaar kunnen spreken. De crocussen en sneeuwklokjes staan er wat zielig bij. De mezen bevechten hun plekje aan de vetbolletjes en de pindapot. De merel zoekt het wat lager bij de grond. De roodborstjes zitten overal bij en kijken wat verwaand rond alsof ze hier de baas zijn. Ook zijn er ineens geelgorsjes en staartmeesjes die meesnoepen. En wanneer de grote bonte specht minstens 5 keer per dag langskomt om de boom en de pindaslinger te inspecteren, is hij even de baas in verwencafé Schoolpad. We hebben zelfs een ingenieus eekhoornvoederhuisje opgehangen, maar daar hebben we nog geen eekhoorn bij gezien. De birdfeeder van Jans met het schuifraampje van plexiglas doet goede diensten.
We moeten onze ene overgebleven kip en de nieuwe zwarte haan wel in de gaten houden want steenmarter en kiekendief liggen op de loer, zullen ook wel aan het voorjaar toe zijn. En toch… ’s morgens word ik weer op tijd wakker, het is lekker vroeg licht. En zo weet ik het zeker… nog even en het echte voorjaar begint!
