De kerk van Bronkhorst.
Deze komt uit het bundeltje: In en umme Bronckhorst
Riemelerieje van Willemien Bosch- Wentink.
[i]Wat van ver kump…
Ze hadden al sinds jaoren
In ’t zelfde darp ewoond
Mor nooit nog veur mekander
Belangstelling getoond
Mor toen die blonde Pleuntjen
Een baan kreeg in de stad
Jao wel, toen merken Driekes
Op ens- hi’j missen wat
Toen is die domme Driekes
Eur haostig nao gegaon
En hef- wel wat verleagen-
De ‘grote vraog’ gedaon
‘Ik snap ow niet’, zei Pleuntjen
‘Toe’k in de buurte zat
He’j a’k et zo mag zeggen
Nooit oog veur mien gehad’
Jao, dan mot Pleuntjen lachen
At zi’j ten antwoord krig
‘Wi’j zuukt vaak in de verte
Wat hier veur ’t griepen lig!’[/i]
En soms is de wereld weer klein. Zo meldt neef Joop, die bevriend was met Grada’s broer, dat hij ooit voor Bakker Bosch een brandmerk met ‘Bronkhorst’ gemaakt heeft om daarmee in klompen de naam te branden. Die verkocht hij dus ook naast zijn bakker zijn.