Het gaat met Wim nog steeds de goede kant op. De 1 tot 1,5 jaar revalidatie zit er al op en nog steeds zie ik vooruitgang. Na 2,5 jaar is de toiletverhoger van de toiletpot af en dat heb ik geweten. Ik schrik nog steeds als ik wil gaan zitten en meteen een eind naar beneden plof. Wim zwemt alweer mee met de aquajogging groepen op dinsdag en donderdag en zonet kwam hij uit de wei.
Het Wensleyschaap dat steeds het gras in de andere wei groener vindt was er weer uitgebroken en is hij bezig geweest om dat eigenwijze ding weer aan zijn eigen kant te krijgen. Dit keer nog zonder succes, maar toch is hij weer flink in actie geweest. Ik mag het zo nog proberen met een bakje met rammelende brokjes. En anders wacht ie maar op Rob die het stel komt omweiden. Ik vermoed dat ze meteen geschoren worden. Daar zijn ze intussen aan toe. Ik denk dat hij ze eerst nog laat opdrogen na de regen van gisteren.
Dat is het voordeel van schapen van anderen in de wei: wel de lusten en niet de lasten. We genieten nog steeds van ons uitzicht als we bij de wei op de schommelbank zitten.
Nu zit Wim zijn vaste puzzel van de dag te doen uit zijn puzzelboek. De krant is uit. Lichaam en geest moet je in evenwicht houden…
