Soms bedenk ik me dat het 100 jaar geleden heel anders was toen onze ouders opgroeiden. Er was nog geen echte huishoudschool maar er waren wel naailessen, avondschool voor de verschillende vakken zoals wat later op een LTS. Mijn vader zal daar wel timmeren geleerd hebben net als handelsrekenen dat hij weer nodig had toen hij zijn zagerij begon.
De meisjes- en jongelingsverenigingen bloeiden. Dat deden ze al lang daarvoor want ook opa Bijenhof leerde omstreeks 1900 heel wat lange gedichten uit zijn hoofd die op zulke avonden voorgedragen werden. Ik heb er een paar van hem opgeschreven en ken er zelf een uit het hoofd: Hans Knol.
Je moest jezelf ontwikkelen. Dat deed opa Eggink zeker. Die verdiepte zich in theologie en filosofie, werd een overtuigd aanhanger van het pacifisme. Hij schreef met politici en theologen, met directeuren en met zijn nichtjes in het klooster en….. met zijn kinderen en kleinkinderen. Geen wonder dat ik de bundel Brieven uit Barchem kon uitgeven om hieruit niet alleen zijn visie op alles te lezen maar ook een inkijkje te krijgen in zijn jeugd rond de Jaeger in Mossel. De brieven die hij schreef aan ds Barnard had ze willen uitgegeven maar een brand gooide roet in het eten.
Ze was verrast en blij met de bundel Brieven uit Barchem die ik haar toestuurde.
Toen in oorlogstijd de evacués van hun buren eens bij opa en opoe Eggink een avondje op bezoek waren, kreeg de man natuurlijk diepgaande gesprekken met opa. Toen hij weer terugkwam bij de buren, vroeg hij aan zijn gastheer of buurman Eggink ook gestudeerd had.. .. Die had lachend geantwoord: ‘Ja… met op elke knie een kind en een boek er tussen’.
Vroeger bleven de kinderen vooral in de buurt wonen en had je als kind veel contact met je opa’s en opoes. Ze bleken heel belangrijk en bleven vaak onderdeel van het gezin. Zo woonden geregeld 3 generaties samen onder één dak.
Misschien is de nieuwe soort hedendaagse woning nog de beste oplossing: de kangoeroe woning, apart en toch samen.
