Ook dit is nagespeeld, maar zo ging het vroeger. Als kind mochten we niet bij het eerste deel zijn wanneer er geslacht werd, maar als het varken eenmaal op de leere hing mochten we kijken. De griezels gingen me steeds weer over de rug. Hier nemen ze er nog een glaasje bij, maar daar heb ik nooit iets van gezien. Het arme beest moest nog gekeurd worden en de keurmeester die zette er hier en daar van die paarsblauwe stempels op. Dan kwamen de vrouwen in actie. De keuken was helemaal kaal, nat en koud. Er werd gesneden, gekookt, worst en gehakt gemaakt. Het enige wat ik er aangenaam vond in die paar dagen was de geur van de balkenbrij die gebakken werd. Dan was de ellende bijna voorbij. De heufdkeze, zoiets als zure zult, mocht aan mij voorbij gaan. Later toen Wim zijn intrede deed in de familie werd hij vaak verrast met die heufdkeze. Bij schoonzus Anneke werd nog wel eens geslacht en bracht ze speciaal voor hem wel eens wat schaaltjes mee. Hij was er gek op… en nog. Maar die hoofdkaas van toen heeft hij al jaren niet meer zo geproefd.
foto: Henk Braakhekke