Zonet keken we tijdens onze lunch, zoals gewoonlijk perfect verzorgd door Wim, naar Buitenhof en zagen we behalve drie jonge vrouwelijke topeconomen een prachtige oudere dame zitten. We kennen haar uit de politiek maar misschien nog meer als een fervent voorvechtster van de vrouwenemancipatie: Hedy d’Ancona. Ze is intussen 83 en ziet er uit als 70. Ze schreef afgelopen tijd een boekje Vrolijk Verval, dat ons ouderen moet inspireren om in beweging te blijven, goed voor lichaam en geest. Ondanks een leven met ups en downs moet je iets van je leven blijven maken. Ze is er zelf het levende voorbeeld van.
Afgelopen week ging ik voor het eerste weer naar de chiropractor. Drie jaar geleden was ik er voor het laatst en veel van mijn ‘onderhoud’ heeft sinds die tijd stil gelegen. De lock down en het missen van ons zwemmen deed er ook geen goed aan. Ik werd helemaal gescreend en mijn oude kwalen van nek, slijtageplekken in mijn rug en de gekneusde schouder werden onderzocht. Alles wilde hij weten. Maar dat alles was sinds drie jaar geleden niet meer bekeken. Alleen de schouder en die is na een paar spuiten zover opgeknapt dat ik er mee kan leven. Chiropractor Nimo is net als veel andere collega’s uit het buitenland afkomstig. Ik meen dat hij uit de USA afkomstig is, intussen met een Nederlandse getrouwd en vader van 4 jonge kinderen. Zijn Nederlands is intussen aardig op peil en toen hij zijn eindconclusie gaf was het: ’Je bent nog niet krakkemikkig’.
Ik heb nu wel 4 wekelijkse afspraken staan. Intussen is mijn nek al aardig bijgedraaid. Geen pijn meer ’s nachts. Nu de rest nog…
