De Yad Vashem onderscheiding voor Johan en Berendina Eggink- Jansen. Ze kregen dit omdat ze in de oorlog 1,5 jaar Elly, een joods meisje, onderdak boden.
Dit natte winterweer heeft één voordeel. Het dwingt je bijna tot een soort winterslaap. ’s Morgens is het laat licht en dan keutelen we wat aan. Zo aan het eind van de middag gaat het houtkacheltje aan en om vijf uur zit ik al voor mijn favoriete programma op 7 De Grote Verhuizing, een Engels woonprogramma. Wat kleuren betreft weet je niet wat je ziet: Rood, groen, geel, oranje vliegt je om de oren. De huizen op het platteland vind ik het mooist.
Toch heeft zwager Ben iets bedacht om die winter te doorbreken. ‘Wat vinden jullie ervan om een weekje naar Israël te gaan?’ Dat hoef je tegen Wim maar één keer te zeggen.
‘Waar is je zwembroek?’, vroeg ik Wim gisteren. ‘Het zou te gek zijn wanneer we straks bij de Dode Zee aan komen dat je geen zwembroek bij je hebt. Ik moet toch minstens ook één foto van je hebben, drijvend en lezend in een krantje.’
Ze zeggen dat je door het zoute water erg goed kunt blijven drijven. Jullie merken het. De plannen zijn vergevorderd. Maandag is het zover en gaan we samen naar Israël voor een rondreis van 8 dagen. ’Imposant Israël’ heet het. Ze zeggen dat het in Jeruzalem wat killer kan zijn dan in Tel Aviv waar we aankomen en later in Eilat waar we de laatste paar dagen zullen zijn. Ik ben heel benieuwd naar het land van de bijbel waar we verschillende plaatsen opzoeken waar Jezus rondgelopen heeft. Bovendien zouden in het Yad Vashem Holocaust Museum de namen van opa en opoe Eggink te zien moeten zijn. Die Yad Vashem onderscheiding voor opoe en opa is pas kort geleden postuum uitgereikt en door oom Bram in ontvangst genomen. Het was een indrukwekkende middag, heb ik begrepen. Vandaag gaan we inpakken, zondag komen Ben en Niesje als onze vaste oppas en dan gaan wij ’s middags richting Achterhoek.