Met de caravan door Engeland en Schotland… Het kost Wim geen enkele moeite om op de linkerweghelft te rijden. Maar wanneer je even fout rijdt net voorbij een kruispunt en je moet achteruit met caravan en al? Er stond intussen al een hele rij te wachten ergens in de Highlands. Niemand claxonneerde of riep wat. Iedereen keek hoe hij de combinatie keerde en de weg weer vrij was. Rustig met de armen op het stuur geleund zag de voorste vrachtwagenchauffeur Wims stuurkunst aan. Het enige wat we zagen was een duimpje: Goed gedaan jochie! We sloegen toen de Glenfiddich Distillery hier maar over en herinnerden ons wat iemand ons antwoordde op de vraag of deze de moeite waard was: [i]’You’ve seen one, you’ve seen them all’. [/i]
Toen we eens in een dorpje in Wales een geparkeerde vrachtwagen passeerden, had die beste man niet gezien dat er achter onze auto nog een caravan zat. Hij gooide te vroeg zijn portierdeur open en… een flinke kras en een flinke verdere beschadiging op de caravan was het gevolg. Ogenblikkelijk stopte de dame die achter ons had gereden. ‘Do you need a witness?’, vroeg ze. Ze gaf ons haar telefoonnummer en zei dat we haar als getuige mochten gebruiken. Ze had precies gezien wat er gebeurd was. Ook de vrachtwagenchauffeur had zijn naam en die van zijn baas opgegeven.Onze verzekering heeft inderdaad ook contact met haar gezocht.
Van een ander kaliber waren onze ervaringen in Italië.
Tijdens een rondreis door Europa kwamen we ook in de buurt van het Comomeer, reden ze eerst al de spiegel van de auto af. Even later ging Wim per ongeluk een weg in wat niet mocht. Ik zag het ook net te laat en was in alle staten. De tegenliggers kwamen er al aan. Ik sloeg de handen voor de ogen en kon alleen nog uitbrengen :’O o o o Wiiiim, wat doe je nou?’
Zo ook onze Italiaanse tegenliggers. Er werd met de armen gezwaaid en de kreten: ‘Mama Mia’ waren niet van de lucht. En als blikken konden doden… Wim trok er zich niets van aan. Hij wordt in die situaties heel rustig. Hij wapperde met zijn handen naar links en rechts, zoiets van : Sorry jongens, gaan jullie even aan de kant! En dat deden ze.
Ik vond hem toen een held. Och… en dat vind ik nog steeds…
