In heel Europa en ook daarbuiten zit de boel op slot, allemaal vanwege het coronavirus dat nu ook in Nederland flink rondwaart. We komen de deur niet uit, alleen voor het noodzakelijkste ga ik op pad. Wim gaat wel al lopend met zijn stokken het Schoolpad op en neer. De conditie moet verder opgebouwd worden.
Wanneer je naar het nieuws kijkt en luistert zijn er veel Nederlanders op pad en lang niet iedereen kan nu thuiskomen. Zo zitten Ellie en Jan in Marokko, samen met 12 andere Nederlandse camperaars en wachten rustig tot ze straks een keer weg kunnen. Maar ze voelen zich veilig en dat is voor nu het belangrijkste.
Nederlanders zijn graag op pad, het is van alle tijden. Wij deden er net zo aan mee. Toen we een aantal jaren met Klaas en Sanny in de Alpen onze vakantie beleefden gingen we eens een gletsjertocht maken onder begeleiding van een paar ervaren gidsen. Allemaal aan een touw achter de gids aan. Sanny en ik achter de hoofdgids en de 2e gids zat als laatste aan het touw. Er werd ons op het hart gedrukt dat we onze voeten precies in zijn voetstappen moesten zetten. Sanny zakte toch een keer tot aan haar heupen in de sneeuw, ze had niet dezelfde stap gezet als de gids. Het was een heel avontuur. Tijdens een rust vroeg ik de gids of er veel Hollanders met hem op stap gingen. Hij moest lachen en zei:’Sicher, die Holländer…. das ist ein sehr wanderlustiges Volk’. Met Klaas en Sanny wandelden we er heel wat af. Ipe en Renny gingen mee en onze jongens natuurlijk. Soms ging Albert mee, een vriend van Mark en ook vriendinnen van Renny en Ipe.
Wanneer we ergens aankwamen begonnen we de eerste dag met een kortere middagwandeling, ‘een zondagmiddagwandeling’, noemde Klaas dat. Later werden het dagtochten. Hoe ik dat overleefd heb, is me achteraf een raadsel. Maar wat doe je als je jongelui bij je hebt, ik wilde me niet laten kennen. En samen iets ondernemen is altijd leuk.
Toen Wim en ik later naar Engeland afreisden wandelden we de eerste jaren nog wel veel, maar het haalde de afstanden niet uit de tijd met Klaas en Sanny. We maakten eens een wandeling om het Derwentwater in het Lake District en konden het laatste stuk met een bootje doen. We zeiden nog tegen elkaar:
’Och….Klaas zou zeggen: dat was een aardig zondagmiddagwandelingetje’.
Foto: Tijdens een 2 daagse tocht over een deel van de Karawankenweg.