Ach… lang geleden… Boy, de hond van Henry en Tonny mocht mee kamperen. En… het is hier niet wat het lijkt!
Het waren toch niet de bomen aan de Bargerweg waardoor de tv met schotel kuren kreeg. De ellende was nog lang niet over. Het zou Wim niet zijn als die zich er bij neer zou leggen. Samen bekeken we nog eens richting van de stralen die de schotel op zou moeten vangen. Bovendien had Johan ons verteld dat die vrij hoog gaan. Dus… weer rekenen. Toen ik afgelopen dinsdag terug kwam van het zwemmen was het een janboel van takken bij de wei. Wim was woest tekeer gegaan en had overal de elektrische heggenschaar overheen gehaald. Hij herinnerde zich mijn reactie zoals laatst met de gekortwiekte kolkwitzia en dacht dat mij ook deze aktie niet zou bevallen. Maar bij de wei valt het niet op. Bovendien… wat het zwaarst is moet het zwaarst wegen. We hebben nu weer beeld….
Op dit moment geniet ik vooral van de rondvliegende jonge vogeltjes. Net kinderen die nog wat ongecontroleerd rondscharrelen en vliegoefeningen doen. Veel meesjes, musjes en roodstaartjes. Er zit wel een vervelend eksternest in de grote berk naast de schuur en ook daar hoor ik af en toe gekrijs. Wat kunnen die lawaai maken. De tortelduiven zijn nog druk met het voeren van hun kroost bovenin de 25 jaar oude spar die we als kleine zaailing meebrachten uit het Sauerland waar we kampeerden met Henry en Tonny .
We hadden een tijdje terug een nestkastje onder zo’n tuinwerktafeltje gezet. Die was uit de boom gevallen en had nog geen nieuw plekje gekregen. En laat daar nou toch ook een nestje koolmezen inzitten, gewoon 20 cm boven de grond. En dat met twee katten op het erf. Er wordt hevig gevoerd door beide ouders. Hoelang zal het duren voor Suze of Loeder het door hebben.