Onze tuin is gekuisd, om met mijn West-Vlaamse vriendin te spreken. Nou ja, niet helemaal, maar voor het oog lijkt het aardig, want om de hele tuin spic en span te krijgen moet er meer gebeuren. En dat kunnen we niet meer. Wim zeker niet en ik met mate. Het gevolg is dat ik de borders dicht laat groeien. Bij de struiken mag de klimop haar gang gaan en verderop de vaste planten zoals de herfst chrijsanten…. En meer. Het zij zo. We hebben net een kar vol snoeiafval naar de stort gebracht. Er is één ding… ik wil er niet van wakker gaan liggen. Zolang we niet weten of ons plekje blijft bestaan hou ik gewoon de moed er in. Eind van het jaar weten we meer.
Binnenkort komen er inloopavonden waarin de drie alternatieve plannen uitgelegd gaan worden over de eventuele wegverbreding en meer. Daarna komt er de grote beslissing. We zijn heel blij dat wij mensen hebben die het een en ander voor ons gaan begeleiden. En tot die tijd hebben we Rick die altijd klaar staat wat betreft de tuin en Gerhard en Judith zijn er ter ondersteuning. Wisten jullie dat Gerhard goed kan schilderen? Zou hij dat van zijn opa Gerard hebben?