"Wat zut die Wim d’r netjes uut, wat steet dat pak ‘em goed”, zei buurvrouw Wolterdina toen ze hem zag bij de uitvoering van de Crucifixion. Ik denk dat ze hem daarvoor nog nooit in een kostuum gezien heeft.
Wim heeft er een aversie tegen… tegen die nette pakken net als tegen een uniform. Ik heb hem ooit één keer in zijn uniform van de koopvaardij gezien. Toen deed hij hem bij zijn moeder thuis even voor me aan, nog voor we trouwden. En er kwam meteen een opmerking achteraan:”Je moet niet denken dat ik in uniform trouw”! En ook dat uniform stond hem geweldig. Ik had niet genoeg overredingskracht of misschien maakte het me niks uit, maar hij trouwde in een net zwart pak mèt streepjesbroek. Kan altijd van pas komen werd er van zo’n “trouwpak” gezegd. Als je een kind laat dopen of als ouderling. Wim….? Die heeft hem nooit meer aan gehad. Mijn trouwjurk deed tenminste nog dienst als hemeltje voor de wieg bij Gerhard en Rick en bovendien had ik uit de rest een mooi doopjurkje genaaid.
Nee die Wim hield het verder bij een combinatie dwz een colbertjasje, het liefste van Harris tweed, en een bijpassende broek. Nu kreeg hij bij Stork in Hengelo werk in de Kwaliteitsdienst waarbij hij er steeds gekleed moest uitzien mèt stropdas en al. Voor al die inspecteurs die hij moest ontvangen moest hij wat over hebben. Hij ging overstag, zij het met tegenzin. De tijden veranderden, maar toen hij bij Holvrieka-Ido in Emmen ging werken was het, om in gelijke termen te blijven, van hetzelfde laken een pak, maar iets minder streng. Hij hing daar z’n colbertjasje mèt stropdas aan een hangertje achter zich aan de kast en wanneer er inspecteurs op bezoek kwamen die gevoelig voor stijl waren …. Nou dan deed hij snel een greep naar die hanger.
Toen hij stopte met werken bij Holvrieka heeft hij me bezworen dat hij geen kostuum meer draagt tenzij… nou ja Gerhard en Judiths trouwerij. Hiervoor hebben we zelfs een nieuw donkergroen kostuum gekocht bij Schomaker, zijn favoriete shop. En mooi dat het hem stond! Vorig jaar trouwden Jaap en Mirjam en kwam dit pak weer te voorschijn. Stond hem opnieuw heel goed. Buurvrouw Wolterdina zou zeggen:…. Zie boven!
