‘Ik zie u over een half jaar graag terug’, zo besloot dr Vet het gesprek. Hij was tevreden over Wim toestand van zijn hart. Bepaalde bloedwaarden waaraan je de werking van het hart kunt zien waren gedaald wat in zijn geval een goed teken was. Ze vragen altijd om alleen te komen maar twee horen meer dan één en ik ging mee, zette Wim in een rolstoel en eenmaal op de afdeling kon hij met stok verder. We kregen beiden wel een vers mondkapje aangeboden, nieuwe richtlijnen.
Dit uitje hebben we weer gehad. En dan spreek je onderweg naar huis ook nog Tonnis die zijn ochtendrondje liep op het Schoolpad. Susan kwam even later ook aan voor een kopje thee. Anja kwam langs van de markt. Wat wil een mens nog meer….
Susan en ik missen ons wekelijks uitje naar het Goed en nu hebben we het gered om volgende week op dezelfde tijd een vol uur te mogen winkelen in onze favoriete shop. We hebben al besproken wat we allemaal willen gaan zien. We beginnen bij de kleding en zakken langs de meubels af naar de boekenhoek en daar gaan we lekker rondsnuffelen en bij de tafel zitten. Van dit vooruitzicht kunnen we al blij worden.
En zo gaat de tijd voorbij in afwachting van meer vrijheid.
Foto: Kunst in het Scheper ziekenhuis.