‘Zooo… en wat zei de dokter?’ Wim was al eens een keer naar de huisarts geweest om naar een rare grote harde blaar aan zijn vinger te laten kijken, een raar ding. Het lijkt op een hele grote wrat, maar toch anders. Maar de huisarts in opleiding, die hem hielp, dacht dat die wel weer weg zou trekken, maar mooi niet. Nu is hij weer geweest en dit keer bij onze eigen huisarts Muilwijk.
‘Wat e zei?…. Het wordt een operatie… ‘t vingerkootje geet d’r af!’ ‘Whaaaaaat!’, roep ik. Ik ben geen geintjes van hem gewend. Maar dan zie ik lichtjes in die zo bekende groen/grijze ogen. Hij heeft me tuk. ‘Dat zijn nou de mooie dingen voor een arts’, had Muilwijk nog gezegd. Het blijkt een slijmbeursontsteking die dat rare ding veroorzaakt heeft en die gaat hij wegsnijden.
Vanmorgen is het zover. Regelrecht vanaf de zangles gaat hij door, ik mag mee ter ondersteuning. Een artsenbezoeker komt op het laatste moment binnen en gooit nog bijna roet in het eten. We worden daarom voorzien van koffie omdat we even moeten wachten, maar dan gaat het gebeuren. Nee… ik hoef niet mee naar binnen.
Met een totaal verdoofde vinger komt Wim een 20 minuten later weer naar buiten en ik verbeeld me dat hij er opgelucht bij kijkt. Het is een goede reden voor hem om vanmiddag lekker rustig aan te doen. Er is een wedstrijd Scottish bowls op de tv en dat is voor mij net als wat Joan beschreef wanneer Tom naar cricket zat te kijken:’For me it’s just like waiting until the paint is dry’.
‘[i]So… and what did the docter say?’ Wim had been to the docter a month ago to let him have a look at his finger where a very big thing what looked like a wart had grown. But that assistent docter didn’t know what it looked like and said he had to wait..until it would be gone. But it didn’t go and last week he went to our own docter to ask him for a solution.
‘What he said…? It will be an operation… the phalanx goes off.’ ‘Whaaaaaaat!, I shout. I’m not used he makes fun of this. But then I recognize the twinckle in his green/ grey eyes. He’s kidding. Our own docter Muilwijk loves this part of his job, Wim said. It is a bursitis and has to be removed.
And this morning it will be done. I’m allowed to go with him… no not inside. After 20 minutes he is coming out and I’m sure he’s looking very relieved.
It’s a good reason to have a quiet afternoon. On TV he ’s watching Scottish Bowls and to me it looks like my English friend Joan said once when her husband Tom loved it to watch cricket:’For me it’s just like waiting until the paint is dry.’[/i]