Gerhard en Rick zijn nu onze rotsen in de branding, maar vroeger was het Mark die juist altijd in was voor een klusje hier of daar. Dat laatste jaar was hij steeds bezig om ons erf op orde te krijgen, zijn orde wel te verstaan. Hij ergerde zich b.v. aan die grote stukken tuinslang die op verschillende plekken opgerold hingen of lagen. Vreselijk slordig en onhandig vond hij.
‘Dat zie ik mama niet allemaal uitrollen als ze water in de groentetuin nodig heeft’. Zo begon hij een stuk slang in te graven tussen de tuin en de wei, wel in een dikkere buis. Dan was dat stuk in elk geval niet meer in ’t zicht. Het staat inderdaad netjes. Hij bedacht ook dat er wel een stuk onder het grind van de oprit gelegd kon worden. Dat zou hij even graven met de hogedrukspuit. Wim en ik protesteerden allebei: ’Dat kan niet en ie zölt zien dat wodt ene modderbende… . Denk je dat mama die slang gaat pakken? Die sjouwt nog liever met drie gieters water’.
Mark weer: ‘Maar die opgerolde slang daar dan in de bosjes, is dat beter dan ….en als mama dan…. Zullen we wedden?’ Maar wat een van der Kolk een keer in zijn hoofd heeft…. Ik ging intussen op pad, even naar Ingrid de kasthanger betalen die Bo-lynn zo mooi voor Anneke gemaakt had. En even naar Gerhard en Judith, ik ben toch in de buurt. En nog even naar buurvrouw Wielens voor ons wekelijkse praatje.
‘Ik heb de weddenschap gewonnen’, zei Mark met een wat ondeugend lachje, toen ik terugkwam. ‘Hoe… wat…?’ ‘De slang ligt al onder het grind, met de hogedrukspuit was het een fluitje van een cent’. Mooi weggewerkt, ik kan niet anders zeggen en inderdaad een kind kan de was doen met water geven.
De volgende morgen zaten we achter onze kwark met fruit ontbijt en Wim zei ineens: ’Hoe moet ik de auto nou wassen? Zie wel… ik wist dat er iets was…’ In pyjama ging hij kijken en ook deze van der Kolk kwam met een oplossing: een extra stuk slang. Die moeten we maar niet in ’t zicht hangen, vond hij…..
foto: De kasthanger die Bo-lynn voor mij maakte. Hangt nu mooi te wezen bij Gera…