Wanneer Susan en ik ons rondje doen bij Het Goed belanden we altijd even bij de mokken. Je weet maar nooit of die ene leuke er dit keer bij is. Vandaag vinden we een vrolijk bloemig gekleurde mok met dit opschrift:
Friends are always welcome
Weeds bij appointment.
We filosoferen er even over, terwijl wij ons zoals gewoonlijk afvragen: Heb ik er gebrek aan. Sinds vriend Ben ons dat ene zinnetje voorhield heeft dat ons al heel wat onnodige spontane aankopen bespaard. Terwijl wij bedenken wat weeds in figuurlijke zin betekent, neemt Susan de letterlijke variant ook even mee. Weeds mogen van haar blijven. Wat zijn weeds? Wat is eigenlijk onkruid? Dat zijn planten die niet welkom zijn in je tuin. En zowel Susan als ik kennen heel veel kruiden en wilde planten die door anderen als onkruid bestempeld worden maar van ons mogen blijven. Zo mogen de wijd verspreide IJslandse papavers rustig blijven en ook de door de wind uitgezaaide driekleurige viooltjes en vergeetmijnietjes die zelfs in het grind hun weg weten te vinden. Look zonder look en de stinkende gouwe zijn bij ons te vinden net als het Robertskruid. Zelfs de brandnetel wordt gedoogd en gaat in de soep en de stamppot. Tante Gerritje zou ervan griezelen. Die zag het liefst keurig omgespitte bedjes om de afgeknipte planten in herfst en winter. En pa zorgde ervoor!
Bij het einde van ons rondje, aanbeland in het café achter de chocolademelk, besluit Susan: ’ Weeds are welcome too, deze mok gaat mee.’
