Soms is er een dag dat er niets bijzonders is, denk je dan. Wel lekker om ’s morgens alles op je gemak te kunnen doen. Dieren, douchen, ontbijt en dan de krant. Meteen de koffie er achteraan.
En dan staat er ineens Frank, die gaat elke week trouw mee voor de wekelijkse boodschappen. Als we samen de kar vol hebben geladen raden we hoeveel het ongeveer gaat kosten. Vandaag won Frank. Als die tassen thuis uitgepakt zijn is het alweer middag.
Bij de wei zag ik lammeren aan struiken knabbelen, er staat niet zoveel gras meer in de wei. Struiken zijn in dit geval wat uitgezaaide kardinaalsmutsen langs de sloot. Ach, Frank helpt ze even afknippen. Nu maar hopen dat de lammeren die er stiekem aan zaten te knabbelen er geen last van hebben gekregen. Alles lijkt nu nog o.k.
Vanmiddag nog even op en neer naar Bargeroosterveld, post en een kleine vergeten boodschap, want morgen wordt het even een andere dag. ’s Morgens komt Jantje met een paar kleinkinderen de lammetjes kijken. De fleslammetjes hebben dan geluk, krijgen ze een half flesje extra.
Morgen gaan we aan het eind van de middag de Finse kota in. Die moet even warm gestookt worden want Alle en Anja komen met de jongens pannenkoek eten. Ja, in de kota. Frank komt wat eerder om alvast wat klaar te zetten. Wim meldde meteen ; ‘Ik kan d’r niks an doen, dan wet ie dat vaste’. Wim krijgt een dik kussen om wat hoger te zitten en bij gebrek aan een sta op stoel zijn we met genoeg man om hem weer in de benen te hijsen.
En dan zijn we weer een dag dichter bij de hersteloperatie van de heup!
foto: 2005. Buurman Jans legt de laatste hand aan de bouw van de Finse kota. hij plaatst de schoorsteen.