Er komt flink lawaai vanaf het bed in de kamer. Wim heeft de ochtend er op zitten. Er moest bloed geprikt worden en bij de afspraak bij verpleegkundige Mieke bleek dat de bloedwaarden goed zijn en hij voor de derde chemo en immuno door mag gaan. Dat wordt dan donderdag. Tussen het bloedprikken en de afspraak zit een uur en dan nemen we de tijd voor een kop chocolademelk en een cappuccino bij de krant.
Het blijft altijd spannend of de serie behandelingen door kan gaan. Voor de volgende afspraak krijgt Wim een volledige scan om te zien waar nog wat zit van die non hodgkin.
Over spanning gesproken. Daar hangt ook heel wat van af. Maar Wim voelt zich nog steeds goed, niet moe of misselijk. Hij eet als een bootwerker en kan slapen als een os aan de geluiden te horen die hij hierbij produceert. Hij kan alleen maar op zijn rug slapen en dat helpt mee aan dit concert. ‘Kan ‘k niks an doen, de tonge zakt mien gewoon naor achteren’, is zijn weerwoord. Nou… als het hierbij blijft met de bijwerkingen tekenen we ervoor!
