‘Kom gauw es kieken, ze bunt weer an ’t donderjagen. Nemt de koffie maor mee naor de weie’, roept Wim.
Het is altijd een mooi gezicht als het speeluurtje van de lammeren is aangebroken. Meestal is het aan het begin van de avond.
De Herdwicks hebben toch een andere natuur dan de Schoonebekers. Ze zijn zeer nieuwsgierig van aard en staan als eerste aan het hek. Daarna komen de Schoonebekers wat aandrentelen, alleen de donkere Schoonebeker ooi komt dichtbij en eist de stukjes brood op die ze zelfs uit mijn hand pakt. Die komt hier ook al jaren.
Maar dat deze Herdwick ooi, die door Rob als ‘die uitbreker’ betiteld wordt, zo’n goedzak is had ik niet gedacht. Ze laat de lammeren gewoon hun gang gaan. Die maken er met elkaar een spelletje van, even tante aantikken met het pootje en kleine Luella springt er zelfs gewoon op en af . Wat mij betreft mag Rob haar Pamela noemen, naar ons lieve nichtje Pamela die overigens wel weet wat ze wil. Als tante er genoeg van heeft gaat ze even iets anders liggen en begint het spelletje van de lammeren van voren af aan.
Ja…. we zitten weer vaak bij de wei op de bank.
