Robin wordt dit jaar al weer 22 en bijna 2 meter lang. Waar blijft de tijd.
—October 2008. Je had ze moeten zien zitten die twee…. Opa Wim met Robin, toen 10 jaar oud. Op hun gemak op de bank…de benen uitgestrekt voor zich op tafel, een kop thee onder handbereik. Beiden hebben een zakje chips om lekker te snoepen. Ze zien er uit of ze het verdiend hebben. Het werk zit er op! Er is voor de laatste keer dit jaar gemaaid en er is blad geruimd. ‘Zullen we nu een dvd-tje gaan kijken’, stelde Robin voor. En nu zitten we dan voor : De twee helden van de Kameleon deel 2. De logeerpartij zit er al weer bijna op. Vanmorgen heb ik met Robin en Tessa een rondje bos gedaan. Tessa hield niet op met stokken sjouwen en Robin met stokken gooien. Het bos is mooi in de herfst. We komen langs de open plek waar we een paar jaar geleden nog een ree gespot hebben. Het Oeverse Bos is een prachtig stukje natuur. De buurvrouw herinnert zich dat ze als kind er dwars doorheen fietste naar de winkel in Barger -Oosterveld. Nu kun je amper een paadje meer vinden. Je kunt merken dat we deze zomer minder rondjes gelopen hebben. Als we niet vaker gaan, groeit ‘ons’ bos helemaal dicht. Overal liggen omgewaaide bomen. Robin ontdekt een heel stel bomen met geverfde stippen en cirkels er op. Moeten die gekapt worden? Het logeerpartijtje zit er op en Wim brengt hem op dit moment naar huis. Tessa zal hem zeker missen…. en wij ook!—
Dit bracht even de zorgeloze tijd weer terug, 12 jaar geleden nog maar. Er is inderdaad heel wat gekapt in het Oeverse bos, maar ook een breed wandelpad aangelegd. Tessa is niet meer, maar nu hebben we Storm.
Robin woont in Groningen en doet een HBO opleiding…iets met milieu en weg- en waterbouw. Had ik al voorzien toen we hem en Eva elke woensdagmiddag van school haalden. Robin keek verlekkerd naar elk werktuig dat langs de weg bezig was. Als je hem vroeg wat hij wilde worden als hij groot was, antwoordde hij steevast: ’Werkman’.