Collage [i]Ik ben Scotty.[/i]
Wat is er nu te melden op een gewone doordeweekse dag? Wim die weer in de clinch lag met z’n zangprogramma? Mark komt tussen de middag langs en tussen de vele telefoontjes door… wat is pauze?…. helpt hij geduldig pa Willem de boel op te slaan zonder dat het één en ander in de prullenbak verdwijnt.
Samen op de fiets naar het dorp? In de bibliotheek ruil ik boeken en samen drinken we boven een kop koffie terwijl we wat tijdschriften doornemen. Wim is snel moe van lezen en zit al gauw te slapen.
We bestijgen onze fietsen weer en nu gaat het naar Brüning, de fietsenhandel. Ik zeg:”Die fiets doet een beetje raar… kijk maar”. Blijkt dat hij aangeeft dat hij z’n eerste controlebeurt nodig heeft. Daar krijg ik me toch zo’n knalblauwe leenfiets mee met zo’n fietsdrager voorop. Net een bakkersfiets, maar dan zonder mand. Zonder m’n e-bike en de wind tegen weet ik in één keer weer waarom ik die nodig heb.
We puffen… ik dan, even later uit bij buurvrouw Wielens. Want ze gaat morgen op reis naar de kleinkinderen in België. Geesje heeft haar net de krulspelden in gedaan. We zeggen gedag en wensen haar veel plezier.
Thuis heb ik een leuke mail binnen van een mede- schrijfster van kinderboeken èn -schilder die graag wil weten hoe ik het aangepakt heb met het laten drukken van de kinderboekjes. Ook zij is al helemaal vastgelopen bij de uitgevers.
Terwijl Wim lekker gaat koken mail ik haar wat mijn ervaringen zijn en wat ik tot nu toe ondernomen heb om ze aan de man te brengen. Ze is nu gewaarschuwd dat het veel energie kost.
Bijna alle basisscholen en peuterspeelzalen in deze buurt en Vorden heb ik al gehad, maar er is bijna geen geld voor extraatjes. Misschien…. dram ik niet genoeg door om m’n werk aan te prijzen? De raad van de spontane eigenaresse van onze dierenspeciaalzaak: "Slijmen moet je, prijs ze de hemel in, ga er naar toe met een zelfgebakken appeltaart" wanneer ze het heeft over de winkels waar [i]Ik ben Moniek [/i]èn [i]Ik ben Scotty [/i]te koop liggen. Dat moet ik misschien nog leren…. Ha!
Gelukkig zijn de kinderen die ik het verhaal van Moniek heb voorgelezen erg enthousiast en telkens wanneer ik de laatste zin las: [i]Mijn baasje vraagt: “Wie wil er straks een [/i][i]lief jong poesje[/i]”, stak ¾ van de klas de vinger op. Leuk hè?
Ik heb veel medewerking gehad van vrienden en familie, maar ik heb de helft nog staan en ben me aan het beraden over wat ik verder nog kan proberen. Ik wou dat ik iemand had die de pr op zich zou willen nemen. Of….heeft iemand zomaar een helder idee?