“Er heeft iemand per ongeluk mijn jas meegenomen”, zei pas een medeschilder bij Ellen op een schilderochtend. “Kijk maar… die heeft dit jasje laten hangen”. Niemand kon er iets bij bedenken. Ellen vond het wel een apart jasje, het leek wel een mannencolbert, vond ze toen ze later nog eens goed keek. Een week later vroeg Ellen haar:”Kan het zijn dat je per ongeluk de jas van je man van huis had meegenomen? Heeft die nog niks gemist?” De bewuste vrouw keek ineens met andere ogen naar het jasje aan de kapstok. “Och gruttegrut… ja ’t is Gerard z’n jasje”.
Aan het eind van de middag waren Wim en Mark bezig geweest om de kloofmachine in de schuur uit te proberen. Aan de Bargerweg had de brandweer vanmiddag een paar bomen omgezaagd. Daar moet je wel snel bij zijn. De stukken boomstam werden door buurman Alle en ons eerlijk verdeeld. Nu moet er dan toch binnenkort gekloofd worden. Vier keer vloog de zekering er uit. Lampen uit… alles uit. Het was een technisch verhaal maar het had er mee te maken dat de machine niet goed stond.
Zonet kwam er na een harde bons en geratel een hoop gemoster uit het gangetje. Wim lag languit met de trommel hondenbrokken open op de vloer. Het viel gelukkig mee, er vloeide geen bloed. Hij was met schoenen los aan de voeten naar de schuur hondenbrokken wezen halen en terwijl hij bij binnenkomst de deur achter zich dicht deed, bleef een veter tussen de deur zitten ….en klapte hij voorover. Tja….!
Tja….. ik hoor nog steeds opa Bijenhof zeggen: Wie zijn hoofd niet gebruikt moet zijn benen gebruiken!
