Wim met moeder Siet in 2009.
Ik hoor het hem de laatste jaren niet meer zeggen, maar hij heeft altijd volgehouden. ‘Ik ben nog van vóór de oorlog.’ Dat schijnt een pré te zijn wat betreft degelijkheid. Bovendien beweerde Wim heel lang dat hij nog steeds last van koude voeten heeft omdat die winter van 1940 zo bar koud is geweest. Het is zover. Wim heeft dan nu de leeftijd van 73 bereikt. De 12e januari 1940 werd hij geboren, volgens moeder Siet tegen een uur of 12 ’s middags. Doordat ze zo oud mocht worden, 98 immers, hebben we veel verhalen van haar meegekregen. Toen in mei 1940 de oorlog uitbrak moesten de vrouwen en kinderen geëvacueerd worden. Dat was vanwege de verwachte bombardementen op de IJsselbrug bij Zwolle. Moeder Siet liep toen met veel andere vrouwen en kinderen naar Wezep, Wim hoog in de kinderwagen, die vol met babyspullen zat en dingen die ze niet achter wilde laten. Ze zou in Wezep eerst opgenomen worden door een gezin met alleen een paar mannen, maar daar had ze geen zin in en heeft toen ander onderdak gekregen. Na de overgave ging ze dezelfde weg terug naar vader Gerard en vond hun huis in de Gasthuissteeg ongeschonden terug.
Nu is Wim dan 73 en kan het zelf haast niet geloven. We maken er maar een gezellige dag van met weinig bezoek, want morgen is de grote dag. Omdat Henry en Tonny in Nederland zijn wordt dat de gelegenheid voor mijn familie uit de Achterhoek om ze weer eens te zien, net als onze jongens met hun gezinnen. Dan kunnen ze weer eens bijpraten. Alleen Henk en Anneke komen straks, op de dag zelf. Zondag start de jachthondentraining van Henk weer en tja… als Vutter met het jachthondenvirus moet je het goede voorbeeld geven. Luna schijnt het erg goed te doen en er zijn al wat prijzen binnengehaald.
We zullen KWW….. – kiek’n wat ’t wodt!