Vlakbij het Anne Frankhuis het beeldje van Anne Frank.
Dat was een vreemde overgang…. Van het Achterhuis naar het Paleis op de Dam. Onze uitgestelde dag met de trein ging gisteren naar Amsterdam. Wim mocht kiezen.
Na een reis met hindernissen- lees: sein- en wisselstoringen- waren we eindelijk om 1 uur in Amsterdam en stortten we ons in het gewoel.
We gingen in één streep met de tram 13 naar het Achterhuis van Anne Frank, uitstappen Westermarkt. Het was een bijzondere ervaring. Het huis was bijna totaal leeg uitgezonderd de vitrines met uitleg en de films. Je werd a.h.w. helemaal de oorlogstijd door geleid. Natuurlijk, de ervaringen van de familie Frank waren niet nieuw, maar de confrontatie met deze gebeurtenissen was voor iedereen blijkbaar hetzelfde. Er werd niet gesproken, hoogstens gefluisterd. Er hing zo’n sfeer van triestheid over dit huis, maar ook van kracht.
Na de koffie… want bij musea is er toch altijd een bookshop èn een café gingen we naar de Dam. Natuurlijk werd er weer gedemonstreerd, nu tegen een moslimpartij in Iran als ik het goed gezien heb.
Verstaan konden we niets.
Daarna een bezichtiging van het Paleis, het vroegere stadhuis, dat pas bij de Franse overheersing door koning Lodewijk Napoleon als paleis werd gebruikt. Wat een pracht en praal, maar wel heel mooi. Hier worden de grote en belangrijke ontvangsten gehouden. De audio apparatuur maakte het gemakkelijk om overal op jouw tijd de uitleg te krijgen. Er werd vroeger toch ook al veel vergaderd te oordelen naar alle prachtig naar 17e eeuws voorbeeld opnieuw gestoffeerde en gemeubileerde vergaderruimtes.
Opnieuw zochten we een plekje om wat te drinken en werden in het engels aangesproken door de bediening. Een stel Tukkers uit Hengelo troffen we daar en we wisselden onze ervaringen uit. Wim reist graag via Schiphol vanwege de entourage en na een lekkere hap reisden we nu zonder strubbelingen weer naar Emmen. Een paar zakenmensen die net waren geland puften bij ons uit en we bespraken de branden in Emmen, het fokken van bordercollies en hun eigenaardigheden, de aanschaf en het opvoeden van een hond en wat er bij ons wel eens mis gegaan is. Zo was de terugreis hoewel niet korter heel wat sneller.
Het lijkt misschien overdreven, maar wanneer we Amersfoort gehad hebben zuchten we meestal van: Hè hè, voorlopig hoeven we geen grote stad meer.