Witte zwaan bij Inverness.
De column van ons Sandmenneke (Herman Sandman) lees ik elke ochtend als eerste. Zijn stijl is anders dan zijn voorgangers Wieringa en Kwak, maar dat mag toch? In mijn ogen is hij nog een jong broekie dat toch met humor over zichzelf en zijn gezin kan schrijven.
Op deze laatste zaterdag voor de Kerst liet hij zwanen opstijgen uit het water. Geen vogel die dat zo mooi kan. Een eend, gans of reiger kan dat niet zo elegant als een zwaan. Ik herinner me de reclame van de KLM die een zwaan liet opstijgen. Dat was nog eens een reclame. Enig idee wie dat indertijd bedacht heeft? Het reclamebureau van Ton Schulte. Hij had zich toen nog niet helemaal gericht op het schilderen in de stijl die hij later zou gaan doen. Na een mislukte poging op het seminarie had hij toch de kans gekregen om de kunstacademie te volgen op voorwaarde dat het de grafische technieken zouden zijn. Dat werd dus een hele tijd reclame tekenen en ontwikkelen. Tot hij na een ernstig ongeluk en een bijna dood ervaring, waarin hij de prachtigste kleuren zag, besloot alleen maar te schilderen zoals hij dat zelf wilde. Intussen heeft hij groot succes, is er een Museum Ton Schulte en een eigen galerie in Ootmarsum en heeft hij bekendheid tot in de USA toe. Die opstijgende zwaan heb ik altijd onthouden en soms… als ik even mijn ogen dichtdoe zie ik die zwaan weer voor me. Gelukkig, besloot Sandmenneke, zijn die zwanen hier beschermd, net als in Engeland waar ze van de koningin zijn. En nu heeft hij wel de klok horen luiden, maar… die klepel, hè. In Engeland zijn ze waarschijnlijk ook wel beschermd, maar alleen de zwarte zwanen zijn van her Majesty the Queen. Verschil moet er wezen.