Je kunt heel wat doen met wol. Maar de ene soort wol is de andere niet. De wol van Texelaars is goed te spinnen en ook lekker zacht. Ik ben nog steeds aan het oefenen met vilten en heb al heel wat filmpjes op internet gevonden over vilten van Mongolië tot Nederland, van kunstwerken tot kleine gekleurde vilten lapjes. Ik maak nog steeds gebruik van de lange haren van de Schoonebekers om een soort zonnetjes te maken. Ik heb er Sally al één meegegeven toen die met Susan op bezoek kwam. Een jaar geleden was ze hier ook en vorig jaar september waren we bij haar in Schotland, vlakbij Aberdeen, waar ze ons verwende met een echte Schotse lunch. Hier verraste Wim ons met zijn inmiddels beroemde mosterdsoep met spekjes.
Toch heb ik nu ook wolvlies besteld en kleine hoeveelheden gekleurde merinoswol om het een en ander met vilten uit te proberen.
De wol van Reini en Tea is prachtig om te spinnen, zó zacht.
Al zoekend naar viltmethodes kwam ik vanavond op een filmpje terecht van een bruidspaar uit Wales dat in de ban van de schapen is. Zij is een herderin en fokt de zeldzame Lincoln longwool schapen en dat is te zien aan haar bruidsjurk. Ook de bruidegom, eveneens schapenhouder, heeft een vest van dezelfde wol aan. Ze vond het zo jammer dat de mooie lange wol alleen maar gebruikt werd voor tapijten. Je kunt wel nagaan dat ook de bruiloftsgangers iets meekregen wat met schaap te maken heeft. Nieuwsgierig geworden? Klik op de titel…
Er zit 67 uur werk in, ontworpen door haarzelf en met hulp van een spinster en naaister gemaakt. Let ook op haar bruidsboeket… natuurlijk geen gewone maar…een plukje bloemen aan haar herdersstaf…
