Nu weet ik het zeker dat dit paard met die mooie brede bles een paard van opa was.
Het was nog een kunst om zo’n wagen met hooi of rogge zo op te laden dat die niet scheef zakte want dan was je nog verder van huis. Deze is nog niet zo hoog, maar een hoog opgepakte hooiwagen was wat riskanter.
Voor pa was altijd een prachtig gebouwde Gelderse vos met 4 witte beentjes en een bles de topper . Ik denk dat Vurose aardig in de buurt kwam, maar die was weer wat lastiger. Diny kan er over meepraten. Bij het springen over hindernissen was het net of die op het laatst wilde weigeren maar ging er toch over. Toen ik er eens op wilde gaan zitten… ja ik wou ook wel eens wat… lag ik er al meteen naast. Nee ik hoef nooit meer…
