We zijn er helemaal klaar voor. De voorraad hout ligt keurig opgestapeld onder een nieuw gebouwd afdak. Droog hout voor nu en nat hout voor ’t volgend jaar. De kapschuur indertijd door de vorige eigenaar gebouwd volgens originele Drentse afmetingen, is opnieuw in de beits gezet en de planken op de nok zijn vernieuwd. Daar hebben we onze Koop voor. Hij kwam Wim even een handje helpen, want Wim en hoog op een ladder… dat gaat niet samen.
Wim beweert nog steeds dat hij ooit met school de Martinitoren beklommen heeft en dat ze hem toen ongeveer van de railing afgeplukt hebben omdat hij de neiging voelde om naar beneden te springen.
In een vliegtuig of zo’n ski- of cabinelift heeft hij geen centje pijn. Met het grootste genoegen kijkt hij naar beneden, houdt mijn bibberende handen vast die bij het opstijgen en landen beginnen te zweten.
Het gaat beter nadat Anda mij het advies gaf om aan het gangpad te gaan zitten met een boek of tijdschrift en je daar op te concentreren wanneer je opstijgt en landt. En…. het helpt. Nieuw Zeeland èn Canada hebben we zo bereikt. Je moet niet te veel turbulentie krijgen natuurlijk, maar zo erg als in de film [i]The Bride Flight [/i]hebben we het nog nooit gehad gelukkig.
Deze winter wordt er gestookt bij ons. Wij gaan bezuinigen op gas! Ons houtkacheltje werkt op volle toeren. De winter kan komen!
