Donderdagmorgen is mijn morgen. Daar moet niemand mij aankomen. Daar moet je al een heel goede reden voor hebben. Het is mijn zwemochtend. D.w.z. om half 9 op de fiets zitten en van 9 tot half 10 lekker aquajoggen en nog even uitzwemmen. Dan is het koffiedrinken en bijpraten. Het geeft een band wanneer je dit al jaren doet… ja ook dat kopje koffie en het delen van lief en leed naderhand. Sinds een aantal jaren gaan we ook eens per jaar uit eten, meestal wordt dat de Wok in het centrum van Emmen. Jannie van het Aquarenacafé verwent ons af en toe. Soms mogen we een nieuw soort ijs uitproberen. En op tafel staat de grote pot met een nieuw soort drop om uit te proberen. Gisteren had ze weer wat nieuws. We kregen allemaal een soort crème op de hand om onze handen te verzachten. Het rook ook nog lekker. En wij maar raden wat er in zat. Het rook wat naar fruit, maar wat. Toen kwam de aap uit de mouw. Het was gewoon Marokkaanse olijfolie, gemengd met vaseline. Het zou een weldaad voor je huid zijn. En het is zo, vanmorgen zijn mijn handen nog steeds zo zacht als wat!
En na operatie zwembad ga ik richting het Goed voor het bijna wekelijkse rondje Kringloop met vriendin Susan met koffie en een tosti na. Onze laatste week wordt besproken en ook de huisdieren komen aan de orde. Haar nog enige kip, Wendy ooit gered uit een legbatterij in Haaksbergen met nog twee anderen, leeft nog steeds. De door haar geredde houtduif Georgie komt nog iedere dag en ze leeft mee met onze belevenissen omtrent onze nieuwe pup Storm die binnenkort zijn intrede zal doen. En zo ziet een gewone donderdagmorgen er uit.
[i]Thursdaymorning is mine. After the aquajogging and swimming some of us have a nice cup of coffee together and a lively chat about last week and before. We even are going out every year to have dinner. Jannie, the cafémanager is spoiling us . Sometimes we got a new kind of icecream to try it and a large bowl with sweets is on the table. Today she gives each of us some bodylotion which feels very well. We have to guess what is in it. Than she tells us it’s Maroccan olive oil mixed with vaselin. So good for your skin. And indeed my hands are very soft today.
After that coffee chat I’m going to second handshop Het Goed to meet a friend, Susan. We have a look around and something we like we take it with us to the coffeecorner. We have a hot cocolat or cappuccino with a tosti Hawai and it takes at least an hour to tell each other about our families and animals. Her Georgie, the dove she had saved, is coming every day to have some food and to sit on her shoulder before she’s leaving again with her friends.
So and that’s just the morning…..[/i]