We verrassen haar en even weet moeder van der Kolk niet wie we zijn, maar als Wim vraagt:’Wie is oew oldste zeune?”, weet ze het weer. We nemen haar mee naar het restaurant, ze houdt m’n hand vast en er springen tranen in haar ogen. ‘Och… ik wete niks meer.’
Ze vraagt ook niet meer naar de jongens. Ze oefent enkel nog haar kinderen: Wim en Hetty, Piet en Marry, Henry en Tonny en Ben en Niesje. Een vorige keer kwam er nog spontaan uit:’Bunt jullie nog allemaole bie-j mekare?’ Nee niets meer. Ze begint maar eens te zingen: Neem Heer mijn handen beide…. En meteen maar het tweede couplet. Even later begint ze opnieuw…. We vertellen maar eens iets over de jongens, maar ook dat komt niet echt over. Het zangclubje van meester Dijkema dan… vroeger na kerktijd. Vader Gerard had er een hekel aan, want dan konden ze nog niet samen naar ‘de’ bos zoals dat in Hattem vaak gezegd wordt. Het oefenen van Dijkema duurde hem eens te lang en spuugde zijn gebit bijna van kwaadheid uit toen hij Sietje kwam opeisen. Meestal moeten we er samen om lachen maar ook dit is weggezakt.
We proberen maar een paar andere liederen. Als ze zingt wordt ze blij. Wanneer we haar tegen etenstijd weer naar de dagopvang brengen en terwijl ze van de rolstoel naar de gewone stoel verhuist, houdt Wim haar tasje even vast en prompt komt ze met:’Annie hou jij m’n tassie effen vast… want die goser wil met me daansen… Annie geef jij me tassie maar weer terug, want die goser die ken niet daansen… De anderen van de groep kunnen er wel om lachen.
Natuurlijk gaan we na die tijd naar Ben en Niesje. Lenie en Toon en ook Bertus zijn er om alvast Ben z’n verjaardag te vieren. Bertus gaat al vroeg weer weg. Hij weet niet wat hij mist. Niesje heeft heerlijk gekookt. En dan is het onze tijd want Wim heeft vanavond z’n promotieconcert van Valerius en om 5 uur moet er nog geoefend worden.
Ik kan jullie vertellen dat ze zongen als lijsters, 4 stemmig. Dirigent Daniel deed nog een solo en de begeleiding was in handen van pianist Jan Lenselink, een virtuoos op de piano.
We komen even bij op de schommelbank bij de wei. Het stemmig zwarte pak met blauw accent van Valerius is omgewisseld voor iets gemakkelijks. Pony Amber komt bij ons, de schapen staan aan het hek met hun lammeren en Suus en Loedertje lopen met opgeheven staarten om ons heen.
"Wat von ie d’r van vanaovend?" Wim is altijd benieuwd wat ik er ècht van vind. "Mooie aovend, een betje völle psalmen dit keer, ik holle meer van jullie Engelse repertoire. Jullie nieje stukken von ik geweldig met dee solo van Daniel d’r bie-j. En natuurlijk [i]Abide with me [/i]an ’t ende. Jullie koor zingt ècht mooi." Tevreden leunt hij nog even achterover.
