Het is een dag waarop ik me niet naar buiten waag. Het is achter het huis spekglad met dooiende sneeuw en aan de voorkant was het net zo, maar ik zie dat ik straks met de auto wel veilig op weg kan, het lijkt droog te worden op de weg. Wim had de winterbanden weggedaan en ik rijd nu op de originele zomerbanden. Moeten toch maar all seasons op. Op zo’n dag alleen thuis met Storm komt alles als een donkere wolk op me neer. Ik zou van alles kunnen doen, maar heb geen energie meer. Het enige waar ik van opknap is het schrijven over dingen die me bezig houden en de vele herinneringen die ik heb. En dat zijn er heeeel veel. Ik kan me niet meer voorstellen hoe het was als Wim er niet was. Eens drie weken Filippijnen kwam ik 20 jaar geleden prima door, maar dan weet je dat hij terugkomt. Toen hij heel vroeger in de verkering- en verlovingstijd weg was, had ik het druk met school en het schrijven van brieven. En dan zijn twee maanden ook nog te doen. Eenmaal getrouwd was het juffrouw van der Meulen die regelmatig even tegen het schot tikte dat tussen onze kamers zat. Dan was er journaal of aan ander programma op de tv en een lekker kopje koffie met geschuimde melk. En dan moeder van der Kolk met Henry en Ben met hun vrienden die ook voor de nodige afleiding zorgden. Tussendoor nam Wim 8 maanden studieverlof in de tijd dat Gerhard werd geboren en daarna waren er nog een paar reisjes op Afrika voor hij aan de wal kwam. Wanneer hij tot het jaar waarin hij 27 werd bleef varen hoefde hij niet meer in militaire dienst, maar kreeg iets bij de BB waar we trouwens nooit een oproep voor gehad hebben.
Hoe doen anderen dat toch? Ik ontmoet toch regelmatig oudere vrouwen die dit ook te verwerken kregen? Zijn die ook in zo’n zwart gat gevallen?
En dan… mag ik de avond doorbrengen bij mijn lieve buurtjes van vroeger, nog maar een half jaar geleden.. Frank en Indy kwamen me halen vanwege het weer en de avond bij Alle en Anja was warm en gezellig zoals altijd. We zaten om de tafel met een bult pakjes, genoten van de warme chocolademelk met slagroom en de beroemde sinttaart van het Veenpark. De dag die zo donker en verdrietig begon, eindigde met een gouden randje. Zo fijn om zo samen sinterklaas te vieren. De laatste jaren met Wim er ook bij en nu in gedachten. Dank je wel lieve familie aan de Bargerweg. Met een tas vol pakjes brachten Frank en Indy me weer naar huis en eindigde de dag een blije Storm en met telefoontjes van Gerhard en Rick