Het weekend met Agnes is omgevlogen. Straks komt pa haar weer halen. Als ik het goed inschat heeft ze zich helemaal op haar gemak gevoeld hier. Ze heeft geschilderd, gelezen en huiswerk gemaakt… want dat moest ook nog gebeuren. Samen hebben we naar een film Heidi zitten kijken. Wat is dat lang geleden… pure nostalgie, maar Agnes vond hem ook leuk. Tessa had geluk met al dat spelen en ligt de hele tijd met de bal in aanslag bij haar. Zonet is ze terug van een wandeling door de sneeuw naar het Oeverse bos met Mark en Wim en de beide honden, want nu is Queeny er ook bij.
Samen gingen we deze morgen ook beddenrijden in het ziekenhuis. We hebben samen één mevrouw opgehaald in zo’n ziekenhuis bed.
Rieks Scheve, de man van de olifanten en giraffes en ander groot wild uit de dierentuin zit ook in onze groep en zag ze ook eens. Ik denk dat het een hele ervaring voor haar was om zo’n ziekenhuis dienst mee te maken. De rode draad in de overdenking was: Wat zeg je tegen iemand die een tegenslag te verwerken heeft. Kop op of morgen is alles anders of zoals de Drenten zeggen: Hol de kop d’r veur? Het kwam er op neer dat een luisterend oor of een handdruk meer zin zou hebben. De gesprekken met de mensen naderhand bij een kopje koffie zijn soms ook indrukwekkend.
Mark en Jennifer zijn net weer weg… mèt Queeny.
