Ie snapt natuurlijk wel dat ik het Drents efkes umme ezet heb in de taal dee tante Gerritje gebruken tiedens onze vismaoltied in 1986.
Völle leu hebt last van zunigheid. Maor Jenneken… dee is toch zunig! Dat kö’j gien ens meer zunig numen; Jenneken is een knieperd. Iederene in ‘t derp wet d’r van. Aj bi’j Jenneken an de deure komt met de collectebusse, löt ze oe altied veur de deure staon. Dan zeg ze:’O daorveur? Nou doe mien de busse maor effen met…’ Dan nemp ze de busse met naor de kökken, ze rammelt een keer flink veur et aanrecht, maor ze dut d’r niks in heur!
O, ze is zó zunig! Ene keer in ’t jaor, as ’t opruming is geet ze naor de galanterieënwinkel. Daor hebt ze dan zon stellage met spul dat af epriesd is. Dan köch Jenneken wel twintig, dattig dinger. Der mut dan allemaole een striksken op, want Jenneken zeg:’’t Is allemaole um vot te geven heur.’ Zo hef Jenneken veur ’t hele jaor wat in huus veur verjeurdagen en trouwerieën en kraomvisites: Jenneken hoef de kaste maor lös te trekken. Maor a’j van Jenneken wat kriegt, dan wet ie van te veuren dat der wat met is. Der zit altied wel een barste in of een scherfken d’r of, of een weeffoute in ’t goed.
Maor disse mergen is Jenneken goed te sprekken! Ze mot nog efkes naor de kerke, met Willem, heur man, dat bunt ze zo gewoon alle zundage, mar daornao, nao de dienst, geet et regelrechte op Arnhem an. Naor Hendrik Jan, eur zönne en heur schoondochter, en ’t kleine jungesken dat naor Willem vernuumd is… ’t Heet Michael!
Jenneken hef al een mooi slabbetjen borduurd veur den kleinen. De name steet der onderan, in kruussteekskes. En gistern hef ze nog gauw een koeke ekoch veur de schoondochter. ’t Was in de reclame! ’Zal wel een dreuge koeke wean, mar ja, ze weet in Arnhem neet wat der hier in de reclame is! Ze hef de hele boel al klaor staon op de achterbanke van de auto.
Maor as ze dan in de auto zit, Willem achter ’t stuur, dan betrekt inens Willem zien gezichte.
‘Jenneken,’zeg e, ‘nou dat is noe toch wat! Noe he’k toch gisteren vergetten um benzine te tanken!’
Ach ie kuken!’, jammert Jenneken. ‘Hoe mot wi’j noe toch in Arnhem kommen? Op zundag bunt alle pompen dichte, in ’t hele derp. En langs de snelweg is der ok vaste gienene lös. ‘k Hadde miej der zo op verheugd en noe kan ’t neet deurgaon’.
‘Ach mense,’zeg Willem. ‘Maak oe neet druk. Wi’j bunt ja altied bi’j Gert an de pompe. Die helpt ons noe ok vaste wel uut de nood’.
‘Op zundag mergen?’, snibt Jenneken. ‘Veur kerktied? Ku’j toch neet doon, man! Al ’t kerkvolk kump der langes en dan stao wi’j bi’j de pompe te kieken? Da’s ja gien gezichte!’ ‘Wee’j wat wi’j doot’, wet Willem. “Wi’j zet de auto wel an de achterkante van ’t höksken. Ziet ze allenig de bumper der achter vandan kommen. Kunt ze nooit zeen wee of ’t is’.
En zo staot ze dan effen later bi’j de benzinepompe. Jenneken höldt heur heuf mor wat naor beneden. Maor ’t duurt völs te lange! Wat hebt die kearls toch te praoten? Laot ze noe toch es op schieten! En dan kump Willem ok nog met ’t heufd um ’t portier:’Jenneken mag ik oen portemonnee efkes hebben? ‘k Hebbe de mienen in huus laoten liggen.’
Wat onwillig gef Jenneken de portemonnee of. As hee noe maor neet dat breefken van honderd ansprekt! Jao dee briefkes bewaart ze altied töt ’t leste!
Maor as Willem weer naost heur zit, achter ’t stuur, dan zöt ze ’t wel! Kiek hef e toch dat breefken van honderd an-esprokken. Allemaole lösse guldens hef e weer e-kregen, en nog een hele vodse met tientjes. En ’t gekste is: hee zit der wat zörgelijk naor te kieken. Net of ’t neet klopt!
wordt vervolgd…