De spreuk op de kalender luidt voor vandaag:
Zuuk toch in den vremden niet,
Wat oe eigen land oe biedt.
En dat net nu we onze spullen aan het pakken zijn.
Buurman Jans zou het hier helemaal mee eens zijn. Die gaat niet op vakantie. “Het is nergens zo mooi as hier”, zegt hij regelmatig. Nou vooruit …één dagje dan. Bij Ommen begint hij al wat sip te kijken. De hele dag is hij voor zijn doen vrij stil, maar zodra hij dan dichter bij huis komt begint hij weer praatjes te krijgen. De ouwe Jans, die we kennen, is er weer.
We willen met z’n vieren nog een keer naar Hattem naar Ben en Niesje. Maar Hattem komt eerst hier. Vanavond dus. En wij gaan alvast in de studio slapen. Zo hebben we in elk geval nog één avond om bij te kletsen. Morgenvroeg doet Wim even de ronde met Ben langs de dieren en dan begint ook voor hen een ontspannen vakantie. Geen pups dit keer… geen lammeren die je in de gaten moet houden. Alleen de katten Loedertje en Suze en Tessa natuurlijk. Wel komt ’s morgens Queeny er bij. Die wordt gewoon achter het hek gezet en komt ze dan eerst enthousiast begroeten en racet vervolgens met Tessa een paar keer het erf rond. De pony’s geven we zelf alleen een stukje brood om ze wat aanhaliger te krijgen. Verder mogen ze weinig extra hebben omdat Shetlandertjes gevoelig zijn voor hoefbevangenheid. Zelfs de kippen kunnen gewoon blijven lopen. Die zorgen voor zichzelf. ’s Avonds gaan er drie in het hok… plus een nieuwe kloek die op één ei en twee kalkeieren zit te broeden… twee hanen in de boom… en de kloek met kuikens is aan het oefenen in de Viburnumstruiken. Ach… we worden ook steeds makkelijker. Als ze nou liever in een struik of boom zitten.
Ik weet zeker dat Ben en Niesje er ook dit keer weer van genieten.