Zware woei komt er aan, zo meldde Gerhard het deze week.
Eerst komt jongeheer Dudley ons woensdagnacht en donderdag bezoeken en op vrijdagmiddag/zaterdagmorgen komt zware zus Eunice langs.(het is nog niet bekend wie de volle mep krijgt (Belgie of Nederland)
Voor de zekerheid even de loslopende spulletjes opbergen.
Nou Dudley hebben we al slapend overleefd. Ik vind een beetje storm wel lekker als je in je bedje ligt.
Maar wat Eunice ons zal brengen? We zijn in afwachting terwijl er al doden zijn gevallen door omgewaaide bomen. We hopen maar dat de bomen naast ons aan het Schoolpad het zullen houden met die westerstorm die er aan komt.
Vanzelf komt me een stukje uit de memoires van Herman me voor de geest. Die beschreef dat Pa en tante Gerritje na een lange reis met omwegen bij hen waren aangekomen en het bed in waren gedoken. Ze hadden hen maar niet verteld dat er een orkaan aan zat te komen. Die was die nacht inderdaad nogal te keer gegaan, maar de vermoeide reizigers hadden geslapen als ossen en hadden er niks van gemerkt. Het is nu bijna 5 uur en ik ga nu de luiken dichtdoen. Kunnen die in elke geval niet stuk waaien.
Laat die zware woei nu maar komen.