M’n opdrachtjes waren op tijd af. De hond van Rieks was het tegengestelde van wat hij zelf in gedachten had toen ze in da auto stapten met een paar adressen in de Tom tom. Hij wilde graag een donkere gladharige herder maar de laatste uit het nest was net verkocht en ja…. ze waren nu een keer op pad en de wens van zijn vrouw was juist een blonde hond met krullen. Die hadden ze ook nog op hun lijstje staan en ze gingen er meteen maar langs. Het bleek een flinke uit de kluit gewassen hond van 8 maanden die helemaal de baas was in dat huis. De vader des huizes was ziek, er liepen drie kleine hondjes rond en deze lobbes liep overal waar hij wilde, over de bank en tafels en luisterde nergens naar. Ze wilden hem graag kwijt, was onhoudbaar geworden.
Ze vielen beiden als een blok voor deze hond. Dat duurde niet heel lang want hoewel ze grote honden gewend waren was dit toch even een ander kaliber. Zelfs in de grote bench maakte hij zoveel rommel om zich heen, ’s morgens zat de poep zelfs tegen de muren van de bijkeuken. Er was één pluspunt, hij was lief voor kleine kinderen. Toch dachten ze er over om hem terug te brengen. Maar dat kon je die mensen ook niet meer aandoen.
Er kwam net op tijd hulp in de vorm van een soort hondentrainster, zij gaf waardevolle adviezen. Ze moesten ’s nachts de bench helemaal bedekken met een laken, alleen de voorkant open laten en de bak met voer in het zicht zetten. Het bleek het ei van Columbus. Vanaf die tijd ging het steeds beter met Branco, hun lobbes.
Nu kwamen wij binnen en dat vond hij weer niet zo leuk. Wim met stok was ook een puntje voor hem. Toch hadden ze hem snel onder controle. Hij mocht zelfs verleden week mee in de camper en dat ging helemaal goed.
Nee…. het is niet mijn soort hond, maar het was leuk om hem op een nummerbordje te schilderen.
