Ik kannie wachten….
Wat kun je het benauwd krijgen in de vroege morgen. Heb je net een rustige nacht achter de rug en val je tegen de morgen nog even in slaap. Man wat was ik er druk mee. Ik keek uit het raam en zag dat Rob een hele koppel schapen had gebracht en er liepen er twee buiten de afrastering aan de kant van de weg en twee achter bij de sloot aan de Bargerweg. Ze probeerden steeds bij de anderen te komen door flink tegen het gaas aan te duwen, maar daar komen ze nooit niet door. En ik was natuurlijk niet snel, ik moest me nog aankleden, zweten meneertje. Tot ik door had dat ik wakker werd en nog lekker warm achter Wim z’n rug lag. Een opluchting, dat kan ik je vertellen.
Tja… dan kom je weer bij. En hoe kom je er bij? Ik weet het wel. Pas zag ik een foto van vorig jaar. Toen bracht Rob zes ooien op 16 februari. Er waren twee nieuwe bij die al in maart moesten aflammeren. De anderen zijn meestal pas vanaf begin april aan de beurt. Daar zorgt Rob voor door het tijdstip dat de dekram zijn werk mag doen te plannen. Het zal nu wel tegen 1 maart worden dat de ooien komen. Dan willen de boeren hun land weer gaan gebruiken waar de schapen ’s winters lopen. Het kan weer gezellig worden aan het Schoolpad.