In maart 2005 werd de Finse kota met hulp van buurman Jans, familie en vrienden geplaatst. Hier nog met Scott en Tessa.
De verrassing was compleet toen Wim op zijn eigen verjaardag het geheime luikje in de kota open schoof en er voor de beide kleinkinderen een envelop met inhoud tevoorschijn kwam. Ze waren beiden onder de indruk..Oooh’s en aaaahs.
En toen er na een poosje voor de kinderen zelf ook nog wat in het vat zat…werd het eerst even stil.
Eva begon zich al zorgen te maken dat we zelf niet genoeg meer over zouden hebben…
Rick begon helemaal te glimmen omdat hij door had dat hij alleen net zoveel kreeg als een stel samen.En aangezien hij zichzelf verwend heeft met een splinternieuwe computer….
Ik herinner me dat we zelf ook heel blij waren wanneer we indertijd van pa en mama een extraatje kregen. Leuk toch wanneer je het zelf ook eens kunt doen!
Natuurlijk had ik voor Wim een mooie zilveren ketting op de kop getikt en het Hugenotenkruisje komt er aan!
De hele dag ging de telefoon en werd er gemaild Dat heb je wanneer je familie en vrienden ver weg wonen.
De kota is een fijne plek om ontspannen bij een vuurtje te zitten. Henry en Tonny waren er vanuit Hattem. Wim werd voorzien van z’n favoriete drank, lekkere luchtjes en een mooi boek. De dag was voor hem helemaal goed!
En onze Toska…..? Die vermaakte zich met Queeny en Tessa. Er werd wat afgerend op het terras en af en toe raceten ze rond op het erf!
De dag kreeg voor mij een bijzonder slot Er was een mail van Koos uit Rotterdam wiens vader aan het eind van de oorlog bij opa en opoe in Barchem was beland om eten te halen. Hij had de naam Eggink en Barchem ontdekt op mijn site en was benieuwd of dit de familie was die hun gezin had helpen overleven. Ja dus! In 1955 was hij zelfs met zijn vader op de fiets nog eens teruggeweest.