Even stond de tijd stil. Deze week zat ik bij de tandarts keurig te wachten op mijn kleine ondergebitje dat van een voering zou worden voorzien. De laatste paar jaar moest ik bij het eten enigszins stiekem mijn gebitje wegmoffelen in een servet omdat ik anders last kreeg van zere plekken in mijn onderkaak. Dat moest maar eens afgelopen zijn. De tandtechnicus heeft ook een spreekuur bij onze tandarts Prakken, erg makkelijk. Terwijl ik zit te wachten krijg ik tegelijkertijd ook alle informatie mee van een soort tv aan de muur over preventie en zie dat wanneer het eerste tandje bij een baby door is je het kind al mee moet nemen naar de tandarts om te wennen. Tja… zo kom ik natuurlijk aan mijn gebit. Mijn eerste tandje werd alleen bewonderd door mijn vader en moeder en opoe en opa. Zo in gedachten zie ik Ineens een vader en een moeder vanuit een behandelkamer de gang op gaan terwijl hun zoontje van een jaar of 7, 8 in de spreekkamer een behandeling krijgt. Soms blijkbaar beter zonder ouders. Tien minuten later komt het kind huilend en overstuur naar buiten, wordt tegenstribbelend door vader meegenomen.
Toch moet er nog wat gebeuren en 8 minuten later haalt de tandarts het jongetje op dat nu gelukkig gekalmeerd is. De praktijk van tandarts Prakken is gespecialiseerd in mondverzorging bij angstige kinderen en ook ouderen en gehandicapten. Ik las dat 25% van de mensen angstig zijn bij een tandarts. Ik denk vroeger nog meer.
Bij mij kwam mijn tandartstrauma weer boven. Ik was net zo’n angstig krijsend kind als dit jongetje. Dat krijsen ging er wel af maar niet de angst. Pas op mijn 40e toen we naar Emmen verhuisden en bij een piepjonge tandarts Prakken kwamen ging het over. Deze legde zo zorgvuldig en duidelijk uit wat hij precies deed en ook wat een beetje pijn zou kunnen doen. Ik had met het jongetje te doen, maar weet zeker wanneer Hans Prakken zich over hem ontfermt het goed komt. De praktijk heeft zich flink uitgebreid en i.p.v. het gezellige huis aan de Allee met foto’s van Hans als pakwerker bij de politiehondentraining zit het nu bij het Scheper ziekenhuis in de Kop van Zuid zoals dit complex genoemd wordt. Het heeft nu de naam Mondzorg Puur. Er werken ook een aantal tandartsen die afkomstig zijn uit het buitenland. Ik heb nu een Spaanse, maar allemaal spreken ze goed Nederlands. En natuurlijk heeft Hans Prakken de supervisie. Toen Susan kortgeleden een hele grote ingreep kreeg om haar gebit weer keurig in het gareel te krijgen kwam hijzelf kijken tijdens de procedure die door een Libanees gedaan werd. Het was een succes. Zo mooi om hem te zien groeien van een beginnend tandarts tot de leider van een grote praktijk.