Langzaam begint de rust over ons te komen. We hebben de zorgen over ons vertrouwde Schoolpad achter ons gelaten. Storm is mee met ons en Dirk is onder de pannen bij Anja. De eerste bezoeken hebben we gehad net als de vele goede wensen voor de volgende periode van ons leven.
Na ons gezamenlijke begin aan de Eijerdijk in Hattem, de Eligiusstraat in Aalten, de Jan Voermanstraat en de Marnixstraat in Hengelo, de Kuifmees en het Schoolpad hier in Emmen, is het nu de Torflang 113 geworden. En het voelt goed. De contacten onderling hier beginnen op gang te komen. Wim praat met alles en iedereen die langs komt, vanmorgen nog met de man die elke 10 dagen alle grasveldjes in Angelslo kortwiekt met zijn grote grasmaaier. En wat ook heel fijn is…? De buurt, zwembad, Schepershof, oude vrienden… blijft allemaal hetzelfde.
We bedachten toen dat we de laatste jaren alle feestelijkheden achterwege hebben gelaten. De verjaardagen en feestdagen hadden toch een dubbel gevoel. Blij dat we weer een jaar mochten bereiken samen, maar het rugzakje tja… dat deed ook altijd mee.
Nu we nog redelijk ter been zijn wilden we toch de familie weer eens om ons heen hebben en het liefst samen. Dat gaat de 9e september gebeuren in het Veenpark. Nou heeft de familie zelf daar nog weinig voorstelling van, geloof ik… Het Veen… nou ja! Ik weet zeker dat ze er wanneer ze na de koffie losgelaten worden, ze hun ogen uit kunnen kijken.
En wat zo leuk is? Ze komen bijna allemaal!